In dit werk ontmoeten het natuurlijke en het kunstmatige elkaar. De rode paprika-een symbool van voeding, leven en eenvoud-draagt een bloem die niet uit de aarde lijkt te komen, maar uit het geheugen. De bloem, met haar turquoise blaadjes en gouden contouren, doet denken aan een vergeet-mij-nietje- een subtiele verwijzing naar herinnering en verlies. De concentrische cirkels rondom het beeld versterken het gevoel van focus en gelaagdheid. Ze lijken te zeggen: "Kijk dieper." De kleuren-blauw, geel, rood, turquoise-zijn niet allleen visueel krachtig, maar ook emotioneel geladen. Ze suggeren warmte, helderheid, verwarring en hoop. Het geheel voelt als een visuele metafoor voor Alzheimer: een kern van identiteit, omgeven door lagen van herinnering, vervaging en bescherming. De paprika is het lichaam-tastbaar, levend-en de bloem is de herinnering die erop rust, soms helder, soms vervreemd.