In een wereld waar herinneringen langzaam vervagen, wordt kunst een brug tussen wat was en wat nog gevoeld kan worden. Alzheimer is geen ziekte van alleen het geheugen - het raakt identiteit, relaties, en de essentie van mens-zijn. Juist daarom is het van belang om te blijven vertellen, te blijven tonen, en te blijven verbinden. Dit kunstwerk, met zijn gestileerde bloem en contrasterende kleuren, is geen exacte weergave van de natuur. Het is een interpretatie van het innerlijke landschap van iemand met dementie: fragmentarisch, maar vol betekenis. De blauwe bloemblaadjes symboliseren herinneringen - soms helder, soms omrand door vervaging. De oranje steel staat voor kracht van verbinding, van zorg en liefde die blijft, ook als woorden verdwijnen. Door kunst en poëzie kunnen we het onzichtbare zichtbaar maken. We kunnen laten voelen wat niet meer gezegd wordt. En dat is misschien wel de grootste kracht van creativiteit in de strijd tegen Alzheimer: het herinnert ons eraan dat ieder mens, ongeacht zijn geheugen, een verhaal draagt dat het waard is om verteld te worden.