In dit werk wordt het roken-vaak geassocieerd met rust, reflectie en traditie-verbonden met het thema van herinnering. De houten pijp, het sigarenkistje en de snijder zijn objecten van een ander tijdperk, een wereld waarin rituelen nog tastbaar waren. Maar het vergeet-mij-nietje, subtiel bevestigd aan de pijp, doorbreekt die nostalgie met een zachte herinnering wat was, is niet altijd wat blijft. De magenta achtergrond is geen toevallige keuze. Het is een kleur die emotie oproept, die contrasteert met de aardse tinten van de objecten en daarmee het verleden in een nieuw licht zet. Het geheel voelt als een visuele dialoog tussen vergankelijkheid en vastleggen-alsof het werk fluistert: "Herinner mij, ook als de rook is opgetrokken." De naam die het ambachtelijke en het emotionele verbindt. Frans voor "Tabak en Herinnering", het roept een gevoel op van tijdloze elegantie, maar ook van melacholie. Het past bij de sfeer van het werk: klassiek, maar met een twist.