In dit werk worden alledaagse naaibenodigdheden verheven tot symbolen van verbondenheid. De spoeltjes en garens zijn niet slechts gereedschap-ze zijn dragers van verhalen. Elke draad is een herinnering, elke naald een poging om iets vast te houden dat dreigt te vervagen. Het vergeet-mij-nietje, subtiel geplaatst in het schaaltje, is een visuele fluistering: "Herinner mij." het ligt tussen de draden alsof het zelf ooit vastgenaaid was aan een lap stof, een kledingstuk, een moment. De turquoise achtergrond contrasteert met de aardse tinten van het gereedschap, en geeft het geheel een frisse, bijna melancholische helderheid.