Een bloem, gevangen in het moment-niet als botanisch feit, maar als ademtocht van kleur. Roze, purper, wit-de lelie straalt niet alleen, ze zindert. Haar vorm is suggestie, haar achtergrond een dans van licht en leven. Hier schildert het penseel geen contour, maar gevoel. Geen lijn, maar lucht. Geen bloem, maar beleving. Een ode aan het tijdelijke, aan het vluchtige dat blijft hangen in het oog, in het hart, in volle kleuren.