Vier vruchten, ooit tropisch, nu getekend. Hun schil draagt sporen van kleur-niet als versiering, maar als stempel. Ze liggen niet in rust, maar in stil protest. Wat ooit glansde, is nu mat. Wat ooit voedde, is nu beken. Ze zijn banaan, maar ook verhaal: van reizen, van miskenning, van een tropisch verleden dat niet meer klopt. Hun gedrag is niet vreemd, maar onbegrepen. Ze buigen niet uit vermoeidheid, maar uit herinnering.