Dit werk straalt een krachtige expressie van natuurlijke schoonheid uit. De bloem, met vurige rode en warme gele tinten, lijkt op het punt van explosie-als een zon die zich opent in bloei. De achtergrond, rijk aan textuur en kleurcontrasten, geeft het gevoel van een diep universum waaruit deze bloem oprijst. De witte meeldraden staan symbool voor fragiliteit in het midden van een krachtige energiebron. Het groene en oranje kader omlijst het geheel als een herinnering aan de aarde: een echo van vruchtbaarheid en rust te midden van de vuurzee. De naam "Zonnehart" is een titel die zowel de vurige kleuren als de levensenergie van het werk weerspiegelt-alsof de bloem het hart van de zon draagt. Bijpassend gedicht: Zonnehart in bloei... Uit aarde´s dromen rijst zij op, een vlam in bloei, een licht galop. Rood als de hoop die sterven weigert, geel als de zon die nooit verzwijgt. Haar kroon wiegt zacht op tijdloos wind, een dans van kleur, een bloeiend kind. Waar vuur ontmoet de zachte rust, daar zingt haar ziel, in zomerlust. Een bloem geboren uit de kracht van diepe nacht naar dag gebracht. Zij fluistert: leef, al is het kort-elk blad een levenslange woord.