In dit abstracte beeld verschijnt, tussen kleur en beweging, de suggestie van een ruiter en zijn paard-gevangen in het gewichtloze moment van een sprong. De vormen lijken te zweven, opgespannen tussen kracht en elegantie, alsof het beeld zelf zijn adem inhoudt. Wat op het eerste gezicht florale abstractie lijkt, onthult zich langzaam als een herinnering aan snelheid, balans en vertrouwen tussen mens en dier. Een werk dat de verbeelding vrij laat, maar stilletjes richting fluistert.