Dit werk is niet een explosie van vitaliteit en kleur, waarin de bloem niet alleen onderwerp is, maar ook verteller van een innerlijke beweging. Centraal in de compositie straalt een bloem met purperen en roze bloemblaadjes, opengevouwen als een extatische ademhaling van de natuur. De achtergrond is een levend weefels van kleur-groen, geel, blauw en roze stromen kriskras door elkaar in een dans van textuur en licht. Deze abstracte ruimte versterkt de aanwezigheid van de bloem: ze lijkt niet op een plek te staan, maar zich op te richten uit een veld van energie. De compositie wekt de indruk van transformerende bloei-de bloem als momentopname van innerlijke kracht die vorm krijgt, tijdelijk gestold in beeld. Het werk balanceert tussen sereniteit en expressie, tussen controle en overgave. Door de omlijsting krijgt het beeld de allure van een herinnering die bewust is gekoesterd. De titel "Ontvlamde Stilte" benadrukt de dualiteit in het werk: de intensiteit van kleur en vorm tegenover de bijna meditatieve rust van het bloeiend middelount. Poëtische aanvulling. In het oog van kleur opent zich zacht een bloem. Niet om te schreeuwen, maar om te tonen: hoe stilte gloeit wanneer ze tot vorm komt. Haar purper spreekt geen taal maar ademt herinnering-één moment, dat nooit weerkeert en toch blijft hangen in de kleur van het kijken,