Dit werk is ronduit betoverend. De vlinder, met haar levendige rode vleugels en opvallende oogmotieven, staat hier niet alleen als insect centraal, maar als symbool: een metafoor voor verandering, waarneming en vergankelijkheid in één. De rijke textuur van de vleugels-als zijden stof vol geschiedenis-contrasteert prachtig met de pulserende, veelkleurige achtergrond. Het voelt alsof de vlinder oplicht uit een energetisch veld, gevangen tussen beweging en stilstand. De gele omlijsting versterkt dit effect: alsof ze even, heel even, in haar volle pracht stilgehouden wordt in de tijd. Dit kunstwerk lijkt te spreken over overgang en zichtbaarheid: de vlinder als belichaming van het vluchtige moment waarop alles samenkomt-kleur, vorm, betekenis. De oogvormen in de vleugels suggereren een blik terug, naar binnen of misschien zelfs naar elders-alsof het dier iets heeft gezien of doorstaan. De achtergrond, rijk in kleur maar onscherp in vorm, doet denken aan een wereld vol mogelijkheden, herinneringen, dromen. Het geheel is zowel open als gelaagd: toegankelijk in zijn schoonheid, maar diepzinnig in wat het losmaakt. De titel "Ogen van de Overgang" verwijst niet alleen naar de vleugelvormen, maar ook naar het thema van metamorfose, zien en verdwijnen.