In dit expressieve werk van Kees van Dorsser vloeien literatuur en beeldende kunst samen tot een zintuigelijke ervaring. Centraal in het schilderij ligt het boek "Als het jonge koren rijpt" van de Franse schrijfster Colette-een roman over jeugd, ontluikende verlangens en de stille kracht van herinnering. De kaft toont twee kinderen in rust, hun gezichten dromend neergelegd, als poorten naar een innerlijke wereld. Rondom het boek explodeert een werveling van kleur: vurige roden, zonnige gelen, diepe blauwen en levendige groenen vormen een tapijt van florale en organische patronen. Deze abstracte vormen lijken gedachten, emoties en herinneringen te verbeelden-alsof het boek niet alleen gelezen wordt, maar ook geleefd. Van Dorsser nodigt de toeschouwer uit om stil te staan bij de kracht van verbeelding. Wat gebeurt er in ons hoofd wanneer we lezen? Hoe rijpt ons innerlijk landschap onder invloed van taal? In Bloei tussen Bladzijden" wordt het boek een bron van leven, een zaadje dat ontkiemt in kleur en vorm. Dit werk is een ode aan de jeugd, aan de kracht van verhalen, en aan de manier waarop kunst ons verbindt met het onzichtbare. Het is een visuele roman op zichzelf-een schilderij dat leest als poëzie.