Dit werk straalt een intens poëtische melancholie uit. De bloem, met haar rood-oranje tinten en verwelkte vorm, staat niet als teken van verval, maar als een eerbetoon aan het verstrijken van tijd en de schoonheid die daarin besloten ligt. De naam "Roodrust" is een titel die zowel de kleur en intensiteit weerspiegelt als de verstilling die in de vorm besloten ligt-een rust die gloeit. Het beeld toont een verwelkende bloem, haar bloemblaadjes licht gekromd als in een gebaar van afscheid. Toch is ze vol kleur: vurige tonen van rood en oranje suggereren dat haar kracht nog nazindert. De korrelige, abstracte achtergrond wekt de indruk van een etherische ruimte-een gebied tussen droom en herinnering, waarin textuur en kleur een emotionele resonantie oproepen. Dit werk lijkt te zeggen: zelfs in afname is er glans. De bloem is niet in verval, maar in transitie-een verschuiving van uiterlijke bloei naar innerlijke echo. Door haar plaatsing en de omlijsting ontstaat het gevoel van een monument: een visuele meditatie op het moment dat iets eindigt maar nog altijd spreekt. Poëtische aanvulling. Zij buigt-niet uit zwakte, maar uit herinnering. In elke plooi schuilt een vlam van wat was. Haar kleur spreekt van avonden, van afscheid dat niet verdwijnt maar blijft hangen in het licht.