Dit werk heeft nu een digitale diepte gekregen, waarin het blad lijkt te zweven tussen herfst en winter. Het verschrompelde blad is niet zomaar dor, maar draagt sporen van warmte-oker, roestbruin, een vleugje groen. Het ijs waarop het rust, straalt niet alleen kilte uit, maar een bijna spookachtige gloed van blauw en paars. Penseelstreken maken het geheel etherisch, als een moment "tussen tijd en tijd", gevangen in verf.