In Extravaganza viert klei én cellulose een flamboyant huwelijk: de cellulose vlecht zich in elke plooi van de jas en verdwijnt in de hitte van de oven, waardoor een licht, bijna zwevend effect ontstaat in het uiteindelijke beeld. Het resultaat is een mantel die speelt met volumes en silhouetten, net zoals de iconische Iris Apfel het deed in haar onnavolgbare garderobe. Het gezicht van de dame draagt een vonk van opgetogen nieuwsgierigheid. Haar hypergestructureerde kapsel en bril vormen samen een speels monument voor eigenzinnigheid: een stille ode aan durf en individualiteit. In haar hand bungelt een kleine tas, zorgvuldig gevormd met een fijn korrelig reliëf – een subtiel accent dat de overdaad van haar mantel in evenwicht brengt. Voor mij is dit stuk een persoonlijke viering van vrouwelijkheid en mode als expressieve taal. Net als Iris ontmoedigt mijn sculptuur het waterdichte hokjesdenken: laat je jas spreken, laat je kleuren knallen, durf op te vallen. Extravaganza nodigt uit om je eigen stem luider te maken, met elke plooi een statement, met elke rand een uitnodiging om jezelf onbevreesd te tonen.