In “Aardse Zusters” ontvouwt zich een stil verhaal in roodbakkende klei, waarin drie vrouwen van Afrikaans uiterlijk elkaar onuitgesproken steunen. Twee figuren staan krachtig en tegelijk ingetogen naast elkaar: hun lichamen lijken stil te staan in een moment van eigenwijze vastberadenheid. Hun blikken liggen gericht op een punt buiten het zicht, alsof ze de ruimte allen laten resoneren met hun innerlijke kracht. De derde zuster zit voorovergebogen, haar hoofd licht naar beneden gekeerd, in een pose van contemplatie en zachte melancholie. De warme, zinderende tint van de klei vangt het licht op en weerspiegelt de rijke aarde waaruit deze zusters lijken te zijn opgerezen. Eén van de staande vrouwen hult zich in een vloeiende cape, als een schild tegen de buitenwereld, terwijl haar zus naast haar de kalme, onverstoorbare stilte belichaamt. Samen vormen ze een eenheid van tegenstelling: kracht en kwetsbaarheid, eigenwijsheid en ingetogenheid, stilstand en verlangen. Dit beeld verhaalt over de onzichtbare banden tussen vrouwen, over gedeelde ervaringen en hartstochtelijke dromen. Het nodigt de toeschouwer uit om in het roodbruine oppervlak de sporen te lezen van hun eigen verhalen, vol heimwee naar verbondenheid en de onverwoestbare kracht van zusterliefde.