Ze staat daar, rechtop in kleur, gevormd door lijnen die dansen en breken. Haar lichaam, geen schaduw, geen vlek maar helder, tastbaar en toch onvoltooid. Rood veegt langs haar heupen, blauw zoekt de ronding van haar schouder, een roze tint rust op haar huid als vorming van het geluid. Ze is niet enkel lichaam, niet enkel vorm, maar beweging, herinnering en kracht. Je ziet haar, en toch ontglipt ze telkens weer.