Dit schilderij toont femicide als een proces, vastgelegd binnen strakke kaders. Van boven naar beneden verliest een jonge vrouw zichtbaar haar autonomie, blik en aanwezigheid. Zwarte lijnen verdelen het beeld in vijf vlakken en begrenzen haar steeds verder. De middelste portretten tonen van links naar rechts de innerlijke verschuiving van twijfel naar angst. In het onderste vlak lost de vrouw op, terwijl haar kleding de kleur van haar begin behoudt. Zij verdwijnt; maar zij was hier. Femicide begint niet bij de dood, maar bij het wissen van iemands bestaan. Dit werk laat dat proces zien. Verdere toelichting Het schilderij toont de geleidelijke ontmenselijking van een jonge vrouw binnen een gewelddadige relatie, eindigend in femicide. 
In het eerste portret is ze zelfbewust, levendig en aanwezig. De achtergrond versterkt dit gevoel van energie en openheid. Aan de rand verschijnt slechts vaag de contour van een mannengezicht; geen directe dreiging maar al wel aanwezig. In het tweede portret verandert haar blik. Twijfel en onzekerheid nemen de plaats in van zelfvertrouwen. De mannelijke contour bedekt nu een deel van haar gezicht. Dit beeld verbeeldt hoe controle en manipulatie zich een weg banen in haar denken: hij kruipt in haar hoofd. Het derde portret toont de gevolgen hiervan. De vrouw verliest zichtbaar haar innerlijke kracht. Waar zij eerst keek, ondergaat zij nu. In het vierde portret heeft angst het volledig overgenomen. De dreiging is niet langer abstract maar lichamelijk en emotioneel voelbaar. In het laatste beeld is de vrouw niet langer aanwezig als persoon; haar blik is leeg. Dit portret staat voor femicide: het definitieve verdwijnen van een leven dat ooit vol kleur en eigenheid was.