Ik vraag mij af: kon jij lopen zonder te vallen toen je je eerste stapjes zette? Het hele alfabet in één keer schrijven? Praten toen je uit de baarmoeder kwam?

Ik val elke keer weer van mijn stoel als ik mensen hoor zeggen: ‘ik word nooit zo goed als hem of haar’ en als ik dan vraag of ze ook net zo veel uren geoefend hebben als diegene, antwoorden met: ‘nee, ik heb het nog nooit geprobeerd’.

Om dan in één keer iets fantastisch te maken, is een fantasie. Ik denk dat er maar heel weinig van die mensen op de aardbol rondlopen. De meeste grote kunstenaars konden waarschijnlijk net zo goed schilderen als ieder ander op de dag dat ze voor het eerst met een kwast in aanraking kwamen. Ja, bij sommigen was dat al heel jong. Maar lang niet iedereen heeft de kans zich te ontwikkelen als ze nog kind zijn. Die fouten moeten we vervolgens maken als we volwassen zijn en jullie weten allemaal: volwassenen maken geen fouten. Die kunnen alles in één keer…
 
FOUTEN MAKEN HOORT BIJ LEREN! Schreeuwen zowel mijn inwendige stem, als alle docenten die ik ooit gehad heb, wanneer ik weer eens alles in één keer wil kunnen. Ontzettend frustrerend, helemaal als ik word omringd door mensen die al meer fouten hebben gemaakt dan ik. Maar onthoud perfectionist: zodra je fouten maakt en dit door hebt, ga je vooruit!

En als je je eenmaal beseft dat fouten maken eigenlijk een goed ding is. Dat het niet iets engs is, dat het niet betekent dat het nooit wat gaat worden. Maar dat het juist betekent dat je onderweg bent. Is het fouten maken dan niet juist iets positiefs? Iets om naar uit te kijken? Want hoe vaker je fouten maakt, hoe sneller het beter zal gaan.





Wit doek

Er staart een groot wit doek naar mij. Al weken pontificaal midden in de woonkamer. Elke dag word ik eraan herinnerd dat dat doek nog net zo wit is als gisteren. Ik zie precies voor mij wat er op dat witte canvas moet komen. Maar juist, omdat ik precies weet wat voor creatie ik er op wil hebben, durf ik niet te beginnen, want wat als ik niet goed genoeg ben om te kunnen maken wat ik voor me zie?

Daarom heb ik met mezelf de maak-het-simpel-regel afgesproken. Wat inhoudt: (tatadatada…) dat ik het simpel maak. Of ook wel: kleiner. Niet het einddoel. Maar mijn doel van vandaag. Ik spreek met mezelf af dat ik vandaag alleen mijn palet voor hoef te bereiden of een doek op de ezel zetten. Als ik die stappen al ondernomen heb, zeg ik bijvoorbeeld tegen mijzelf: ‘Vandaag hoef ik alleen maar…’ dat kan een onderschildering zijn, een schets of een oorlel. Als het maar iets kleins is, iets wat ik op dat moment kan behappen. Vaak als ik eenmaal bezig ben, zit ik zo lekker in de flow dat ik alweer tien stappen verder ben dan die simpele taak. Maar als dat niet het geval is, dan maak ik het de volgende keer weer simpel.

En zo lang ik elke keer die kleine simpele taken doe, werk ik langzaamaan toch toe naar het eindresultaat. En geloof mij, dat komt een stuk sneller dichterbij dan wanneer ik nog steeds zit te bedenken hoeveel er moet gaan gebeuren of wat er allemaal fout kan gaan.

Liefs Ilana

Wil je meer over Ilana weten?
Instagram
Facebook 
Website

Meer lezen?
Blogger Ilana de Boer stelt zich even voor!
Your Body is Amazing