Afl. 10: Ridvan Tekir

1. Vertel wat meer over jezelf: wanneer ben je begonnen met schilderen?  
Ik ben niet echt een ster als het gaat om iets over mijzelf te vertellen. Ik vertel dan ook graag mijn dingen middels te schilderen dus dit interview is een uitdaging voor mij. Ik ben dus Ridvan, 26 jaar oud, muzikant/kunstenaar en binnenkort hopelijk ook schrijver.
 
Ik ben best een beetje rebels om het maar zo te noemen. Mijn rebellie is dan ook mijn kracht en was ook zeker de aanleiding van het beginnen met mijzelf artistiek te uiten middels schilderen en muziek te maken.
 
Waarom schilder ik?
Ik schilder omdat ik dan stop met denken en start met het leven. Ik ga van iemand die stoer en gesloten is naar een emotioneel en gevoelig iemand zodra ik aan het schilderen ben. Ik zie het schilderen niet als ‘werken’ maar juist als leven.

 

Artistieke vrijheid
Tijdens het volgen van een universitaire opleiding tot Theoloog kon ik mijn ware identiteit en creativiteit niet meer verbergen en besloot in het geheim een toelating te doen tot een kunstacademie. Echter was mijn besluit onsuccesvol omdat ik te perfectionistisch zou zijn.

Daar waar de kunst geen regels en grenzen had was ik bestempeld met 'perfectionisme.' Dit was voor mij uiteraard geen reden om het op te geven, integendeel!

Een jaar na mijn onsuccesvolle toelating heeft één van de 3 docenten van de toelatingscommissie contact opgenomen met belangstelling voor mijn kunst. Dit schilderij had ik tentoongesteld in een kleine pop-up coffee bar. Tijdens het telefoongesprek hoorde ik de fascinatie voor mijn werken & mijn artistieke stijl. Zijn naam was ik niet vergeten net zoals zijn manier van praten. We planden een persoonlijke afspraak voor de overdracht. Tijdens onze afspraak vroeg hij naar mijn studie achtergrond en welke kunstschool ik had afgerond. Ik heb deze vragen toen oppervlakkig beantwoord, ik had geen behoefte in een confrontatie en zijn interesse gaf mij al een bevestiging dat ik niet geweigerd was om mijn 'perfectionisme'. De deal was rond en na wat inpakwerk ging mijn eerste schilderij naar die persoon, nog onwetend dat hij ergens ooit mijn droom ontnam, maar mij wel de bevestiging gaf van mijn gelijk en succes van het doorzetten.

Culturele achtergrond
Vanuit mijn culturele achtergrond is het vaak nog een soort taboe om je artistiek te mogen uiten. Ik heb een erg turbulente jeugd gehad waarin dat wat ik nu doe eigenlijk ‘not-done’ was. Eigenlijk was mijn lot al uitgestippeld voordat ik geboren was. Ik moest een zo ‘normaal’ mogelijk leven hebben. Dus met een goed afgeronde universitaire studie, vervolgens trouwen, kinderen krijgen en het liefst werken als dokter of als advocaat. Huisje boompje beestje dus! Ik ‘moest’ iets worden waar de gemeenschap van zal opkijken. En ja, je raadt het al.. artiest/ kunstenaar zat daar echt niet tussen.
 
Vanaf mijn puberteit tot aan vorig jaar had ik eigenlijk een totaal ander leven waarin ik probeerde mijn creativiteit te onderdrukken uit angst voor eenzaamheid en onbegrip. De vele gebeurtenissen, tegenslagen en keuzes op een jonge leeftijd hebben mij gevormd, zo ook in mijn kunst. Ik ben dus ooit geweigerd op de kunstacademie, maar de hoop in het maken van kunst hiermee niet opgegeven.
 

Ik ben creatief en daar had ik altijd een soort schaamte voor, omdat ik het niet kende. Door mijn directe omgeving werd creativiteit vaak gezien als iets wat ‘pussy’ of ‘soft’ was. Heel cliché maar dat ‘anders’ zijn was dus eerder een last dan een gave.
 
Al met al kwam ik op mijn 25^ste achter dat ik hoogbegaafd en een tikkeltje gek ben. Dus wat dat betreft pas ik echt in een ‘artist lifestyle’. Kunstenaar word je niet dat ben je, daar geloof ik heilig in.
 
Ik heb dus vele opleidingen gedaan, van social work op het HBO tot theologie op academisch niveau, maar deze opleidingen heb ik nooit met succes kunnen afronden. Ik ben iemand met een uitgesproken donkere humor, dus zie je het al voor je dat je als een soort Hans Teeuwen iemand staat te prediken… Uiteindelijk had het zo moeten lopen, omdat mijn gezondheid toen verslechterde en ik mij ergens bewuster maakte over wie ik echt ben.
 
Mijn somatische en zowel psychologische gezondheid is door de vele tegenslagen ernstig achteruit gegaan en dat was voor mij de reden om nu eens te luisteren naar de persoon die ik in de spiegel zag staan. Mijn gewicht was inmiddels van 160 kilo naar 45 kilo gegaan waardoor ik zwaar depressief en de dood vaak in de ogen heb moeten kijken. Het was nu echt tijd om die creatieve ik zijn ontwikkeling en liefde te geven die ik jarenlang verborgen had gehouden.


 

 

Ik schilder nu iets minder dan een jaar. Tussendoor heb ik te maken gehad met een opname in een GGZ instelling waarin het maken van kunst een serieuzere vorm aan heeft genomen. Niet dat ik ben begonnen met schilderen tijdens mijn opname, dat deed ik ervoor ook al. Wel is de interesse vanuit de mensen voor mijn kunst internationaal gegroeid in deze voor mij lastige periode.
 
Deze periode waarin ik mij erg eenzaam en hopeloos voelde was het maken van kunst echt een manier om te communiceren met de wereld. Ik wil dan ook in het speciaal Lone,  Mubin (mijn broertje) en Kubra erg bedanken. Want ja, zonder de steun en hulp van hen, had ik het schilderen al losgelaten. Mede dankzij de hulp van deze 3 bijzondere mensen maakt het vandaag de dag nog dat kunst een onderdeel van mij is. Ik zal hen daar altijd erg dankbaar voor blijven.
 
Mijn kunst zet velen tot nadenken en dat is mijn doel dan ook. Ik wil dan ook niet ’moedig’ of ‘bijzonder’ gevonden worden, omdat ik nu wel bescheiden mijn verhaal durf te delen. Nee, ik wil verandering brengen voor de velen die dit zelf ook willen maar gewoon niet mogen of durven.
 
Ik ben iemand die zijn talent voor creativiteit gebruikt in de hoop hiermee een taboe te doorbreken dat je ondanks je afkomst, cultuur of religie of wat dan ook toch kunstenaar, muzikant of danser of wat dan ook kan zijn.

 

’Being an Artist isn’t weird, it’s a blessing

  
2. Hoe heeft je stijl zich ontwikkelt gedurende deze tijd? En waar liep je tegen aan?
Mijn stijl heeft zich ontwikkeld door met verschillende stijlen te experimenteren. In het begin maakte ik vooral schetsen en eigenlijk probeerde ik maar gewoon wat. Ik liep erg tegen mijn onzekerheid aan maar ook voor de angst voor het falen in wellicht wat weer uit een impulsiviteit was ontstaan. Maar ook de onbegrip van mijn schilderstijl bij mensen. De vraag: ‘Waarom zijn je portretten geel?’ en ‘Waarom zijn die ogen zo gek?’, kan ik toevoegen aan mijn lijstje met meest gestelde vragen. Maar de mensen die dat vragen kennen Picasso natuurlijk niet.. 
 

“Bad artists copy. Good artists steal"
 

3. Wat is je huidige expertise/stijl?  
Mijn huidige stijl zijn een samenvoeging van popart, Kubisme & Street ART maar dan weer op mijn manier.
 
 

4. Met welke materialen werk je graag?
Ik werk het liefst met dikke kwasten, acrylverf van Amsterdam Expert, graffiti en graffiti markers van MOLOTOW.
 
Ik schilder het fijnst op katoenen canvas formaten vanaf 125 x 100 met gesso en alles wat meer formaat heeft kan ik mij meer op uitleven. Wit is zo saai, dus alles wat wit is zie ik eigenlijk als schilderdoek. Of dat nu thuis of toevallig de wachtkamer is van de huisartspraktijk maakt mij dan niets uit. Dus ja vaak uit rebellie teken ik stiekem ook dingen op plekken die saai zijn voor mij, dus ook op plekken waar het eigenlijk niet mag #badboy.


5. Heb je een eigen atelier en zo ja, hoe ziet je werkplek er uit?
Ik heb helaas geen atelier, in principe schilder ik overal wel waar ik mijn gevoel en inspiratie kan uiten maar wel het liefst in mijn uppie! Ik had wel een kleine kamer die ik had omgetoverd tot een soort mini atelier maar door veranderingen ben ik dat helaas verloren. Momenteel schilder ik in een kamer van een GGZ instelling waar ik dan ook dit interview heb. Dus in principe zie ik iedere locatie waar ik mij kan uiten als een atelier/studio. En ja mijn ‘nomaden’ atelier is vaak gevuld met veel boeken, een piano en volop sporen van een chaotische kunstenaar.
 

6. Waar zou je nog graag meer over willen weten en kunnen?
Ik wil altijd wel meer weten, ik ben erg nieuwsgierig en leergierig. Dingen leren en kennis opdoen daar kun je nooit in voltooid zijn. Over het schilderen heb ik mijzelf veel dingen geleerd en dat gaat best goed voor iemand die tot enkele maanden terug niet wist wat gesso was. Ik wil weten hoe het is om in alle vrijheid te schilderen en muziek te kunnen maken.

Ik wil de tijd van mijzelf continue te moeten verplaatsen van locatie tot locatie kunnen gebruiken voor mijn ontwikkeling en groei. Dus eigenlijk weten hoe ik de harmonie kan vinden. Mijn antwoord is niet echt inhoudelijk over schilderkunst, maar vrijheid en artistieke vrijheid zijn wel de funderingen tot het stand brengen van kunst. De rest over weten en kunnen komen wel met de jaren, ik ben nog maar 26 jaar dus hopelijk heb ik nog een heel leven voor mij.

 

7. Kijk je veel naar kunst van anderen en wat vind je daarvan?
Jazeker! Kunst in meerdere vormen is altijd interessant. Ik kan echt langere tijd staren naar een schilderij en vaak probeer ik dan uit te vinden hoe de kunstenaar zijn kunst heeft gemaakt, welke technieken er zijn gebruikt en uiteraard wat het verhaal achter dat kunstwerk is. Ik heb nooit echt een oordeel en wat ik er van vind is ook totaal irrelevant.. Boeien!...
Al zet je een streepje op een A4 printpapier, het gaat mij om de intense en expressie die het met zich mee brengt en die moet dan wel echt bij mij binnenkomen.


8. Waar haal je je inspiratie vandaan?
Ik haal mijn inspiratie voornamelijk uit de situaties en gebeurtenissen vanuit mijn eigen leven. Maar ook in wat ik zie of hoor wat mijn innerlijke filosoof doet triggeren. En ja, ook humor is altijd wel iets wat mij inspireert. Ik vind het leuk om dingen van serieuze context te veranderen naar een humoristische of satirische manier. Maar ook kunst van bijvoorbeeld Herman Brood, Banksy, Jean Michael Basquiat, DA Vinci Pushwagner zijn zeker inspiratiebronnen geweest en soms nog zeker erg inspirerend.

De vergelijking met Herman Brood en Hariton Pushwagner hoor ik vaak. Niet zo zeer om mijn kunststijl maar meer om hoe ik ben. Ik houd totaal niet van vergelijkingen maar vind het wel grappig omdat ik tot enkele maanden terug niet eens wist dat Herman Brood ook schilderde.


9. Wat zijn de tips voor andere kunstenaars?
Echt tips heb ik niet, als andere kunstenaars tips hebben voor mij hebben hoor ik dat graag! Ik zal zeggen ga lekker door met wat jullie doen.  Alles wat je inspiratie dood de afstand van nemen en blijven doorgaan met geloven in jezelf als kunstenaar. De Innerlijke criticus niet als je vijand zien maar proberen vrienden te worden met hem of haar.

Kunst is een vorm van uiting op een bijzondere manier en iedere kunstenaar doet dit anders. Zoek de inspiratie in gezonde dingen en mochten er kunstenaars zijn in mijn omgeving (Hengelo OV) die het zien zitten om kennis te maken met mij. I’m in!

 

10. Werk je ook in opdracht?
Ja en nee, dit is geheel afhankelijk van de wensen van de opdrachtgever en uiteraard welke klik ik heb na een kennismaking. Maar uiteraard word ik blij als ik met mijn kunst de ander ook blij kan maken dus vaak neem ik de opdrachten wel aan. Ik maak soms een tekening of een schets die mensen dan willen kopen, dus schilderijen van mij zijn wel geliefd, al zeg ik het zelf.
 
Ik ga gewoon lekker door! En wie weet brengt dit interview wel iets moois met zich mee.


Meer van Ridvan zijn werk zien?
Nationaal Atelier
Facebook
Instagram

Lees hier meer interviews van andere Nationaal Atelier leden.

Wil je ook in deze rubriek staan? 
Mail dan naar info@nationaalatelier.nl