Dit schilderij is een ode aan liefde, herinnering en de ongrijpbare overgang tussen hier en daar. De handen, die ooit toebehoorden aan een dierbare jongen, ontvouwen zich als vleugels – een symbool van transformatie, van aanwezigheid die niet verdwijnt, maar verandert. De achtergrond weerspiegelt de elementen die hem dierbaar waren: water, dat staat voor herinnering en tijd, en vuur, dat symbool is voor kracht en verandering. Met zachte, gelaagde penseelstreken en warme tinten verbeeldt dit werk de delicate balans tussen vasthouden en loslaten – het moment waarop je moet laten gaan, ook als je dat niet wilt.