In een toch al vrij rustige wijk van Venetië, zeker een kilometer lopen vanaf het San Marcoplein, in zuidelijke richting, was het om pakweg één uur etenstijd – en dus ineens heel stil. Weg was de drukte. Geen mens te zien op de smalle kades, bruggen en op de afgemeerde gondels. Alleen het water kabbelde een beetje. Terwijl een hoge middagzon de kleuren deed vlammen. Wat een feest om mee te maken – en te schilderen.