Het portret heeft de laaste paar jaar mijn passie. De perfectie niet. Een vriendin vroeg me naar aanleiding van dit portret, ben je diep gegaan? Ben ik diep gegaan? Ja ik voel bij het creëren veel ellende en onrecht. De oorlog in Oekraïne, de ramp in turkije en syrie. De onderdrukte vrouwen in deze wereld. Dat kwam allemaal voorbij tijdens het proces. En dan roept dit ook veel pijn op uit mijn eigen bescheiden leventje. Dus ja ik ben diepgegaan, veel gevoeld. Maar dat is niets vergeleken met wat alle mensen in de rampgebieden ervaren. Laten we dat alsjeblieft niet vergeten. Niet onze ogen sluiten, en in de donkere wolken blijven hangen, maar het licht willen zien. en vooral niet zwijgen. Dat is wat ik wil uitdrukken in mijn schilderkunst.