Ik heb dit portret gemaakt voor de Portret wedstrijd voor de Elise Mathilde stichting. Uit de informatie die ik had ontvangen, heb ik een foto gekozen die voor mij het meeste plezier uitstraalde in haar leven. Ze was een levensgenieter, wat ondeugend en niet standaard voor haar tijd. Ze hield van de duinen en haar Buitenhuis "De Meeuw" in Noordwijk. Heel grappig, zelf begeleid ik schilderlessen in een wijkcentrum genaamd De Meeuw. Vandaar de verwijzing met de meeuw waar zij naar kijkt in de lucht. Omdat zij een kleurrijk persoon geweest is in haar tijd, heb ik de zwartwit foto geprobeerd kleur te geven. Verder heb ik een tekening en wat teksten uit haar gastenboek verwerkt in in de achtergrond waarmee ik het een persoonlijke tint heb gegeven van haar leven. Ik wilde haar verhaal vertellen en niet enkel een portret schilderen van een foto. Verder voelde ik een verbinding tussen haar met mijn eigen leven. We zetten ons beiden op onze eigen manier in om kunst toegankelijk en betaalbaar te maken voor iedereen, zij met haar stichting ik kleinschalig via het wijkcentrum. We hebben allebei kanker gekregen toen we begin 40 waren, zij is helaas overleden, ik mocht het overleven en daardoor voelde ik mij extra verbonden met dit schilderij en enorm dankbaar dat ik dit kon maken. We hebben beiden geen gezin kunnen stichten en zijn kinderloos gebleven en hebben niet de makkelijkste relaties gehad. En ook die verbinding met de meeuw vond ik bijzonder. Kortom, ik heb echt enorm genoten om dit portret te kunnen schilderen. ik heb enorm genoten van het proces om mij in haar leven te verdiepen en haar verhaal te vertellen met mijn schilderij en zelf ben ik tevreden met het resultaat dat ik in de beperkte tijd heb kunnen maken. Dit was weer een mooie stap in mijn ontwikkeling, heerlijk. Lang nog niet alles is perfect, maar ik houd van dit schilderij vanwege het hele proces.