Dit schilderij toont Klooster ’t Hoompje in Sluis (Zeeuws-Vlaanderen). Links-onder op het schilderij zitten - onder dreigend noodweer - enkele zusters in de kloostertuin en rechts-onder zitten de deelnemers aan ‘Le Déjeuner sur l’herbe’ (de lunch op het gras): een vrije interpretatie van het bekende schilderij van de Franse schilder Édouard Manet. Geschiedenis Het Hoompje is een voormalig kloostergebouw dat in 1909 werd gebouwd door Marguerite van Loo. Zij was getrouwd met Baron Leon Cox. Zij noemden het gebouw ‘La Pommeraie,’ waarschijnlijk vanwege de toenmalige appelgaard rondom het huis. Zij woonden hier maar kort en verkochten het pand aan de Franse ‘Soeurs de la Providence de Rouen’, oftewel de Zusters van de Voorzienigheid, die er ook enkele gehandicapte kinderen verzorgden. In 1934 werd het pand aangekocht door de Congregratie van de Zusters van de Kindsheids van Maria ter Spermalie. Het aantal kinderen in het tehuis groeide echter heel snel. Het kindertehuis liep volgens plan tot de Tweede Wereldoorlog. De kinderen en de zusters kregen toen onderdak in het moederklooster in Brugge, België. In 1944 werd in het gebouw een noodstadhuis en politiebureau ingericht en er werden goederen verkocht tegen een lage prijs. Deze "markt" werd in de volksmond "Het Hoompje" genoemd. Eind 1946 kwamen de zusters terug naar ’t Hoompje en ook de kinderen kwamen weer terug. De opvang van de kinderen groeide steeds meer en daarom kwamen er ook meerdere mensen in dienst. Door de groei van het kindertehuis verhuisde het in 1987 naar Oedele in België. De laatste nonnen zijn eind jaren 80 vertrokken waarna het pand leeg kwam te staan. Monument Om te verkomen dat het gehele complex zou worden gesloopt is het op de rijksmonumentenlijst geplaatst. Omstreeks 2000 heeft de gemeente het verkocht aan een projectontwikkelaar die hier appartementen wilde bouwen, op voorwaarde dat de gebouwen zouden worden gerestaureerd. Dit laatste is niet gebeurd en de eigenaar liet het zo snel mogelijk vervallen, met het uiteindelijke oogmerk te slopen. Inmiddels zijn grote delen van het dak en bovenverdieping ingestort. Spoken Het leegstaande pand wordt nu vaak bezocht door 'spokenjagers' en is bekend onder Urban Explorers. Er zijn ook verschillende verhalen over de paranormale activiteit in dit klooster; vooral in de kapel schijnt het te spoken.