Nationaal Atelier reikt prijzen uit in Zutphens Broederenklooster

Nationaal Atelier reikt prijzen uit in Zutphens Broederenklooster
 
Zaterdagmiddag 9 juli vond in de wijnkelder van het Broederenklooster te Zutphen een feestelijke prijsuitreiking plaats van twee schilderwedstrijden, uitgeschreven door Nationaal Atelier. De uitreiking vormde de opmaat naar wellicht permanente vestiging in Zutphen, waar een museum moet komen voor de werken van haar leden.

Nationaal Atelier bracht met de twee wedstrijden talloze vrijetijdskunstenaars op de been. De eerste krachtmeting ‘Schilder een stilleven’ was een samenwerking met het tijdschrift Hollands Glorie. De tweede betrof een idee van Neêrlands wijnschrijver/vinpressionist Hubrecht Duijker, met de opdracht ‘Schilder een wijngebergte’. De inzendingen werden gejureerd onder professioneel voorzitterschap van Sam Drukker.
 
Zaterdagmiddag
In de wijnkelder van het voormalige Broederenklooster houdt burgemeester Annemiek Vermeulen voorafgaand aan de prijsuitreiking een korte inleiding over Zutphen als kunst en cultuur minnende stad – “dé cultuurhoofdstad van het oosten”, naar haar overtuiging. Een stad vol creativiteit, een stad van monumenten zoals de Walburgkerk en Dat Bolwerck, een stad ook van evenementen zoals de zomeracademie… Ze is er trots op. “Het is in feite het grootste atelier van Nederland”, concludeert ze, “zoveel schilderachtige plekjes, zoveel onderwerpen.” Ze ziet het voor zich: een jaarlijks evenement met schildersezels door de hele stad. Wat haar betreft mag Nationaal Atelier er neerstrijken. “We zijn in gesprek hoe we elkaar kunnen versterken”, aldus de burgemeester.
 
Teken en schilderwedstrijd Stilleven
De derde prijs in de wedstrijd Stilleven is voor Janina Meulendijks met het werk ‘Koele heerlijkheid’. Uit handen van uitgever Johan Dijk ontvangt ze een waardebon. In zijn praatje vat Dijk het oordeel van de jury nog even samen, die spreekt van een “originele vondst en een verrassende compositie. De wazigheid van de koelkast ten opzichte van de kleuren maakt de koude bijna voelbaar. Verrassend en ludiek werk in pastelkrijt.”
 

De tweede prijs is voor Chris Bodt met ‘Donkere tafel’. “Gewaagd hoe de grote vlakken van behang, gordijn en tafel bij elkaar komen in het centrum en wij perspectivisch worden misleid door de tafel en de plankenvloer”, citeert uitgever Johan Dijk uit het juryrapport. “Het vreemde perspectief is knap toegepast en geeft het werkje iets spannends. …een lust voor het oog; hoe langer je ernaar kijkt hoe sterker het wordt.”


 

Saskia Kooi wint met ‘Stilleven peren in schaal’ de eerste prijs. “Heel knap hoe het licht uit het raam zich mengt met de aanraking op de peertjes”, luidde het jury-oordeel. “Dit schilderij is op allerlei fronten goed gemaakt, een terechte winnaar. Een uiterst sympathiek schilderijtje. Klasse!”
 
Teken en schilderwedstrijd Wijngebergte
De jury voor de wedstrijd Wijngebergte, de bekende kunstenaar Sam Drukker en vinoloog/wijnschrijver Hubrecht Duijker, geven voorafgaand aan de uitreiking beide hun visie op het beoordelen van kunst. Duijker trekt als doorgewinterde wijnkenner een parallel met het proeven van wijn. “Als het niet meteen naar méér smaakt, moet je op je hoede zijn” vindt hij. Want natuurlijk kun je een werk beoordelen op zijn intrinsieke kwaliteiten, maar er is ook nog zoiets als smaak. Die is heel persoonlijk en daarover valt niet te twisten. Smaken verschillen, dat geldt voor wijn, dat geldt voor kunst. Jureren is dus altijd een compromis. Wat Duijker betreft hadden de werken die na de eerste selectie overbleven, allemaal ex aequo op plaats 1 mogen eindigen. Hij benadrukt dat de winnaars hun prijs vooral moet beschouwen als een schouderklopje, een stimulans om door te gaan, zoals de wijnmaker oogst na oogst gaat voor goede wijn.

Sam Drukker haakt hierbij aan. Het valt hem op hoe aanvankelijke verschillen in de jurering allengs kunnen verdampen. Hij mikt persoonlijk vooral op schilderkundige kwaliteit en houdt het persoonlijke op de achtergrond. Jureren is dan een feestelijke ervaring. Het mooie van de wedstrijd zoals geïnitieerd door Nationaal Atelier is wat hem betreft de onbekendheid van de herkomst. Of het van een superprof komt of van een amateur, speelt geen rol: alleen het schilderij zelf wordt beoordeeld. Vaak genoeg blijkt de betere amateur helemaal niet de mindere te zijn van de professional. Drukker vraagt zich af of er voor dit onderscheid niet een nieuwe term moet komen. Het gaat om de kwaliteit.
Allengs noemt Drukker nog de namen van Astrid Walraven, Hans Bouman en Wilma Düren, die wat hem betreft een eervolle vermelding verdienen. Verder zou een prijs voor het meest originele werk zeker naar Jacqueline Vervat gaan, terwijl hij Stilleven-winnaar Chris Bodt graag ook een honoris causis-graad zou toekennen voor zijn Wijngebergte inzending.
 
Uitreiking
De derde prijs is hier voor Rob v/d Wetering met Provence! De jury stelt vast: “Dit monumentale werk lijkt uitsluitend met paletmes te zijn opgebouwd. Dat levert een consequent handschrift op. … Door de menging op het doek zindert dit werk van kleur en voel je de hitte uit de wijngaard opstijgen.”
 

Voor Leo Schruijer met Montaigne St. Victoire is de tweede prijs. “De beroemde berg staat hier majestueus centraal in dit coloristisch zeer sterke doek” meent de jury. “… de grootste kwaliteit van deze schilder is zijn gevoel voor kleur: niet alleen de rijke variatie aan blauwen en paarsen zijn aantrekkelijk, maar vooral de complementaire werking van de gelen en groenen laten het schilderij tintelen. Dit werk ademt!”

De eerste prijs tot slot gaat naar Jill Voysey met Wijngebergte. De jury noteert: “Gestileerde vormen en meer schilderachtige vlakken wisselen elkaar speels af op deze geweldig spannende compositie. … Een heel rijk en complex werk dat tegelijk fris en lichtzinnig werkt. Een feest voor het oog.”

 
Producent Phylicia Akkermans besluit de uitreiking vervolgens door met winnaars en aanwezigen het glas te heffen in de passende entourage van de wijnkelder.