Waar Lu Luo in haar vroege werk de oorspronkelijke stoffen van de aansprekende kostuums rechtstreeks op het doek gebruikt, ontwikkelt zij gaandeweg ook andere werkwijzen en beeldelementen waarmee ze de karakteristieke vormen, patronen en tekens die de kledingstukken kunnen sieren, op het vlak zet. Zo worden de schilderijen beplakt met stroken papier of met delen van bedrukte kartonnen verpakkingen, waarmee zij een compositie van vlakken creëert die associaties met de theaterstukken oproepen.

De meest recente ontwikkeling in het werk van Lu Luo bestaat uit het vlechten van Chinese zijde stoffen, die ze tot dikke wrongen verwerkt. Met die wrongen bouwt zij een traditionele kostuumvorm na en plakt deze ambachtelijk gevlochten vorm op het schildersdoek. In zekere zin kunnen deze wrongen zo verwijzen naar dikke garens waaruit de kostuums bestaan. Er ontstaat als het ware een nieuw weefsel voor herschapen kimono’s. Het geheel wordt nabewerkt met olieverf en verschillende inkten in kenmerkende, felle kleuren.

Door de uitgesproken kleuren en vormexperimenten samen te laten vallen met de kimono-vorm of met andere expliciet Chinese beeldelementen, slaat Lu Luo een brug tussen de westerse en oosterse cultuur. De nadruk op het tweedimensionale vlak, dat een expliciet gegeven is in de Aziatische cultuur, gaat een dialoog aan met het materiële karakter van het werk. Het gebruik van alledaagse, niet artistieke materialen in de kunst is een karakteristieke eigenschap die zich vooral vanaf de tweede helft van de 20e eeuw in de westerse culturele wereld ontwikkeld heeft.

Lu Luo, Line by Line, vanaf 8 december bij MPV Gallery, Den Bosch, www.mpvgallery.com